วันนี้พ่อกลับมาจากประชุมที่นคร ตามกำหนดการเดิม คือนอนที่นคร แล้วพรุ่งนี้เดินทางต่อไปหาดใหญ่

แต่พ่อเลือกที่จะกลับมานอนที่บ้านกระบี่ เพื่อจะได้อยู่กับลูก

เพราะพรุ่งนี้วันเกิดลูก พ่อก็ต้องเดินทางไปหาดใหญ่ ปีที่แล้วก็ไม่ได้อยู่กับลูก กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำมืด เต้ออกมารับเหมือนเดิม

พ่อแวะเซเว่น ซื้อเค้กที่ลูกชอบ4ชิ้น เอา มาจัดเรียงในจานแล้วปักเทียน ตั้งใจจะเซอร์ไพรซ์เด็กสักหน่อย มัวแต่สาละวนจัดของ เด็กอาบน้ำเสร็จลงมาตอนไหนไม่รู้ มาบอกว่า “พ่อขา หนูชิมเค้กของพ่อนะ ทั้ง4ชิ้นเลย…”. มันน่ามั๊ยเนี่ย 555

จู่ๆลูกก็ถาม คุณพ่อโกรธอะไรหนูรึเปล่า?

“ไม่นี่ลูก ทำไมถามแบบนี้”

“ก็หนูเห็นคุณพ่อดูไม่มีความสุขเลย”

… อึ้งกับคำถามของลูกไปพักนึง มันรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอหอย ยอมรับว่าในหัวมีแต่เรื่องเครียดๆ ไหนจะงาน เงินไม่พอใช้ หนี้สินมากมาย เพราะพิษโควิด เฮ้อ!

เผลอพูดออกมาประโยคนึง “เวลาเราไม่มีเงิน อะไรๆก็ดูแย่ไปหมด แม้แต่คนที่บ้าน ยังพูดดีๆกันไม่ได้เลย”

อะไรนะคะพ่อ?

คำถามของลูกเรียกสติกลับคืนมา ไม่สิ เราต้องไม่แสดงความอ่อนแอความพ่ายแพ้ให้ลูกเห็น พรุ่งนี้วันเกิดลูก พ่อต้องมีความสุขสิ

คิดได้ก็คว้าลูกมากอด จุ๊บเหม่งไปทีนึง แล้วบอกลูกว่า “พ่อไม่เคยโกรธลูกเลยครับ เราไปเอาขยะไปทิ้ง แล้วพาเต้ไปเดินกันมั๊ย?

ไปค่ะ

เห็นนางฟ้าคนเก่งของพ่อ คว้ารองเท้าแตะมาสวม พอก้าวเดิน กางเกงชุดนอนที่ย้วยยางยืดก็หลุดตูด ลูกหัวเราะร่า พ่อก็ยิ้มตาม แต่ในใจกลับเจ็บปวดที่ไม่ได้ซื้อชุดนอนใหม่ๆให้ลูกเลย

ความรู้สึกแย่ๆกลับมาอีกแล้ว ไม่ได้สิ ต้องสลัดมันทิ้งไปให้ได้ ต้องไม่ให้ลูกรู้ว่าเรารู้สึกยังไง

“ไปกันเถอะ”

ช่วยกันหิ้วถุงขยะออกไปวางไว้ ที่ปากซอย “ขี่หลังป่าว”

ได้หรือคะพ่อ หนูกลัวพ่อหนัก

เอาน่า ลองดู พ่อแข็งแรงนะ

ว่าแล้วก็กระโดดขึ้นหลังพ่อ

วันนี้หนู8ขวบเต็ม พรุ่งนี้ก็ย่าง 9ขวบละ โตขึ้นมาก แต่หนูก็เป็นเด็กน้อยขี้อ้อนของพ่อเหมือนเดิมนะ

ถึงบ้านก็บอกลูก พาเต้ไปขี้กัน

OK

เต้วิ่งนำหน้าไปก่อน พ่อลูกถือร่มไปคนละคัน

เดินไปคุยไป…

เวลาอยู่กับหนู พ่อลืมความรู้สึกแย่ๆไปเลย แม้พ่อจะขี้โมโห ไปบ้าง แต่พ่อก็รักลูกที่สุด

พาเต้… (ไม่ใช่สิ ต้องใช้คำว่า เดินตามเต้ เพราะเต้มักจะวิ่งส่ายตูดนำหน้าไปก่อนทุกครั้ง)

กลับมาถึงบ้าน ลูกก็เข้ามากอดข้างหลัง แม้ไม่มีคำพูดแต่พ่อสัมผัสได้จากความรู้สึกว่าลูกรักพ่อ และห่วงพ่อแค่ไหน น้ำตาไหลซึมออกมา กำลังใจและแรงฮึดไม่รู้ว่ามาจากไหนมากมาย

เราต้องไม่แพ้!